zaterdag 7 mei 2016

NOHEELSREQUIRED | Opvallen



Deze keer een iets meer serieuze blogpost, aangezien ik vind dat dit een belangrijk onderwerp is waar ik al heel lang over wilde schrijven. Opvallen. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten ben ik ongeveer 1.93 meter (hence the title of the blog) en naast dat dat een heleboel andere (en ook leuke!) dingen met zich meebrengt, val je eigenlijk altijd op. Vandaag wil ik jullie vertellen over mijn ervaringen met opvallen en natuurlijk ook een paar tips geven over hoe ik hier mee omga. Ik hoop dat jullie er iets aan hebben en jezelf er misschien in herkennen!




Dit gaat natuurlijk over de ervaring van iemand die lang is, maar ik kan me heel goed voorstellen dat jij, met misschien een ander type lichaam, je kan herkennen in bepaalde dingen (bijvoorbeeld als je er gewoon een beetje 'anders' uitziet, waardoor je al snel opvalt). Helemaal goed natuurlijk, ik hoop dat mijn tips ook voor jou werken! En ik zou het super vinden om in de comments ook jouw ervaringen te lezen. 

De eerste keer dat ik het gevoel had dat ik opviel was in de brugklas van de middelbare school. Daarvoor had ik acht jaar lang met dezelfde mensen in de klas gezeten en, ja, ik was langer dan de rest, maar ik kende iedereen al jaren, dus ik had er nooit zo over nagedacht. Tot de brugklas. Al in de eerste week kreeg ik heel veel opmerkingen over hoeveel langer ik was (vooral omdat alle jongens nog niet gegroeid waren natuurlijk, dus ik vaak twee koppen groter was). Ik schrok hier wel een beetje van, niet dat de opmerkingen zo heftig waren of dat iedereen zo gemeen was, maar omdat ik me heel bewust werd van mijn lengte. En dat had ik nog nooit meegemaakt.

Natuurlijk hielden de opmerkingen na een tijdje op - ik zat inmiddels ook alweer een tijdje op de middelbare school -, maar het bewust zijn van het lang zijn bleef. En daarbij hoort: opvallen. Als ik door een winkelstraat liep, voelde het alsof iedereen naar me keek. Achteraf heb ik me waarschijnlijk veel ingebeeld en was ik soms ook con-ti-nu om me heen aan het kijken naar of er niet toevallig iemand iets over me zei. Hierdoor voelde ik me al snel heel shit, terwijl er vaak gewoon niks aan de hand was.

Eén moment dat ik me goed herinner is toen ik op vakantie was in Brighton met vriendinnen. Het was warm, dus we droegen korte broekjes, en aangezien de gemiddelde lengte in Engeland wat lager ligt dan hier, werd ik echt de hele dag aangesproken. De. Hele. Dag. Nu zou ik dat nu niet zo erg meer vinden en weet ik ook hoe ik er meer om moet gaan, maar toen, als zestienjarig en onzeker meisje, wist ik dat niet. Er waren mensen die op de foto met me wilden, mensen die een weddenschap met anderen hadden gesloten (!!!) of ze me aan durfden te spreken en heel veel mensen die naast me wilden staan om lengtes te vergelijken. Ik heb elke keer nee gezegd (en dat doe ik nog steeds), maar dit vond ik wel één van de meest heftige ervaringen.

Wat ik al-tijd verschrikkelijk heb gevonden op de middelbare school is gym. En dan vooral ringzwaaien, want dan moest je op lengte gaan staan (ter hoogte van de ringen dus) en stond ik dus meestal met alleen maar jongens, waarvan ik vaak ook nog de langste was. Heel moeilijk om je dan niet ongemakkelijk te voelen en lekker te ringzwaaien, kan ik je vertellen.



Nu, en ik ben nu negentien, heb ik er nog steeds wel moeite mee af en toe, maar gaat het een stuk beter. Ik heb in ieder geval niet meer zo vaak dat één opmerking de hele dag in m'n hoofd blijft zitten en dat het mijn dag echt beïnvloedt. Op mijn universiteit heb ik nog nooit één onaardige opmerking gekregen (wel mensen die gewoon geïnteresseerd zijn, maar dat vind ik leuk natuurlijk, altijd welkom!), wat me zoveel meer zelfverzekerd maakt. De enige momenten dat ik me echt ongemakkelijk voel is tijdens uitgaan (als je door een hele drukke ruimte met allemaal jongens van rond de 1.80 meter loopt, die ook allemaal wat ophebben en dus eerder wat zeggen) en als ik korte broekjes of jurkjes draag. Ik vind niet per sé dat ik dat niet kan hebben (en als ik het niet kan hebben doe ik het toch aan), maar ik krijg gewoon veel meer blikken in die gevallen en dat is af en toe wel lastig. Maar het gaat de goede kant op zou ik zeggen!

Wat vooral het probleem voor me is, is dat ik er niks aan kan doen. Als je mijn lengte hebt, val je altijd op, of je nou een hele extreme outfit aan hebt gedaan of in je zwarte broek en zwarte trui naar school bent gelopen. En dat is soms wel eens lastig, vooral als je gewoon een leuke tijd wil hebben en je niet zo bezig wil houden met andere mensen. Er is natuurlijk ook geen manier om "kleiner te worden", zoals die er in sommige gevallen wel is als je slanker wil worden of niet tevreden bent met je neus.

Nu ik wat ouder ben, heb ik al veel situaties meegemaakt die te maken hebben met opvallen, dus ik wilde eindigen met een paar tips van hoe ik me in dit soort situaties gedraag;

  1. Doe nooit (maar dan ook NOOIT) iets wat je niet wil. Als mensen met je op de foto willen en je wil het niet, dan zeg je nee. Ja, misschien kom je "heel asociaal" over ('Huh, hoezo niet dan, het is maar één foto!'), maar je voelt je er aan het einde van de dag echt een stuk beter over. Hetzelfde geldt voor mensen die gesprekken met je aanknopen als je daar geen zin in hebt, gewoon kort antwoorden en verder gaan. Voelt echt een stuk beter!
  2. Als je - net als ik - je onzekerder voelt in bepaalde kleren (voor mij een kort broekje en korte rokjes) maar ze wel graag aan wil, oefen dan een keer in het weekend of op een vrije dag met het dragen van deze kleren. Dus eerst een keer thuis, dan een keer naar de supermarkt, en dan naar school/uni/werk. Natuurlijk kan het dat je je er nog steeds niet fijn in voelt, maar voor hetzelfde geld heb je een nieuwe favoriete outfit!
  3. Kom met comebacks voor bepaalde opmerkingen. Ik zelf heb altijd de 'goh, nog nooit opgevallen, wat fijn dat je me erop wijst!' als iemand me vertelt hoe lang ik ben. Als ik opmerkingen echt te ver vind gaan, word ik gewoon boos, en vaak heb ik vrienden of vriendinnen om me heen die ook boos worden (wat zo lief is trouwens en liefde naar jullie allemaal <3). Eén vriendin van mij zegt bijvoorbeeld altijd als iemand me wijst op mijn lengte 'ja, mooi hè?'.
  4. Denk soms gewoon even niet na over opvallen. Waar ik vroeger altijd panisch door een winkelstraat liep om te kijken of er niet toevallig iemand het over me had, doe ik dat nu niet meer. Rug recht, borst vooruit en lopen. Meest killer-outfit aan, oortjes in met 'Feeling Myself' op en niet af of omkiijken. Ja, misschien heeft die man tien meter terug iets over je tegen zijn vriend gezegd, maar is dat jouw probleem? Word je er blijer van als je dat weet? Nee: dus lekker doorlopen en een leuke dag hebben. 
Pfoeh, dat was me een stuk schrijven. Ik kan nog veeel meer tips geven, maar ik probeerde ze ook een beetje toepasselijk te maken op mensen die op een andere manier "opvallen". Ik sta in ieder geval een stuk zekerder in mijn schoenen en daar ben ik zo zo zo blij mee, zeker omdat ik periodes heb gehad waarin in écht heel ongelukkig met en onzeker over mijn lengte was. 

Ik hoor natuurlijk heeeel graag jouw ervaringen! Nier per sé met lang zijn, maar wel met opvallen en of je zelf nog tips hebt. En als je wel lang bent: herken je dit een beetje? En hoe ga jij ermee om? 

4 opmerkingen:

  1. Even ten eerste dit hoor: wat heb je prachtige benen! Ik wist helemaal niet dat je blog de naam heeft die die heeft om deze reden - wat mega leuk en origineel bedacht! De naam van je blog zegt op zo'n speelse manier echt iets over jou! Echt heel stom dat je het soms zo 'moeilijk' hebt gehad met je lengte. Of eigenlijk dat anderen er moeite mee hadden, en daarom zulke sukkelige dingen zeiden. Ik kan me heel goed voorstellen dat je als meisje liever niet ringzwaait met de jongens. Je zit toch veel liever in het groepje met vriendinnen? Aan de andere kant: er zijn vast heel veel meiden jaloers op jouw lengte (en jouw prachtige lange benen, dus). Alles heeft zijn nadeel, dat sowieso. Maaaaar er zijn gelukkig ook fijne dingen (: Je tips zijn ook heel fijn. Ik denk dat die ook gelden voor opvallen op alle andere manieren, en niet alleen voor opvallen omdat je langer bent dan gemiddeld, of iets. Nou goed ik probeer allemaal lieve en motiverende dingen te zeggen, maar ik ben een beetje duf van de vele zon vandaag, hihi. Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Op die foto bovenin dacht ik gelijk wow wat een prachtige benen heb je! Je bent mooi zoals je bent en het is zo vervelend dat andere dat soms niet accepteren of er opmerkingen over maken. Je gaat er goed mee om en heel fijn dat je nu steviger in je schoenen staat! Lang zijn kan heel lastig zijn, maar het heeft ook zat voordelen! als je het zelf maar ziet maakt het weinig uit wat andere vinden!

    Ik val misschien een beetje op omdat ik echt heel bleek ben, vroeger op de basisschool werd mij altijd gevraagd of ik bleekmiddel gedronken had en kreeg ik vervelende opmerkingen naar mijn hoofd, nu krijg ik soms nog steeds vragen en opmerkingen, maar kan er beter mee om gaan inmiddels. Je geeft goede tips en j blognaam is leuk en creatief!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ah dank je wel, lieve reactie! En wat vervelend dat je zoveel opmerkingen krijgt zeg, ik hoop dat dat op een gegeven moment ophoudt zeg! Liefs!

      Verwijderen

Heel lief dat je de moeite hebt genomen te reageren! Dank je wel! (: